زیاد اهل نوشتن و یا سرودن نیستم . بیشتر در زندگیم دوست دارم فکر کنم ولی خب قلم دست گرفتن آرامش خاصی بهم میده . زیاد هم اهل انتشار چیزایی که می نویسم ، نیستم . از شما چه پنهون خودم هم قبول دارم که چرندیات زیادی از ذهنم سر ریز می کنه ولی بذاریدش به حساب شور جوانی . اما با تمام این تفاسیر از طریق این وبلاگ پی میبرم که آستانه ی تحمل افراد چقدره !!! شاید بتونم تمام حرف های بالا رو در این بیت از حافظ خلاصه کنم : مرا به کار جهان هرگز التفات نبود / رخ تو در نظر من چنین خوشش آراست